Żydzi, pomni na ocalenie pierworodnych synów podczas wydarzeń ucieczki z niewoli egipskiej, każdego z nich uważali za własność Boga. Dlatego 40. dnia po jego urodzeniu należało pierworodnego zanieść do świątyni w Jerozolimie lub do synagogi i wykupić za symboliczną opłatą, która równała się zarobkowi 5 dni pracy. Równocześnie z tym obrzędem następowała ceremonia oczyszczenia matki dziecka. Z tej okazji była ona zobowiązana złożyć ofiarę z baranka, a przynajmniej dwie synogarlice lub gołębie. Maryja i Józef złożyli synogarlice – świadczy to, że należeli do ludzi ubogich.
Od X wieku upowszechnił się obrzęd poświęcania świec. Są one symbolem Maryi, która sprowadziła na ziemię niebiańskie Światło i która tym Światłem osłania nas od zła. Ich płomień symbolizuje Światłość świata – Chrystusa, który uciszał morskie burze, nakazywał uspokoić się wichrom i nawałnicom.
Dlatego święto to w Polsce nazywa się dniem Matki Bożej Gromnicznej. Niegdyś wielkim zagrożeniem były burze, a zwłaszcza pioruny, które zapalały i niszczyły przeważnie drewniane domostwa. Właśnie od gromów miała strzec domy świeca poświęcona w święto Ofiarowania Chrystusa. Gdy nadciągała nawałnica czy klęska powodzi zapalano gromnicę i stawiano w oknach, by prosić Maryję o ochronę. Zwykle była ona przystrojona wstążką i poświęconymi na Boże Ciało gałązkami czy ziołami. Także osobom znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci wkładano ją do ręki. Często trzymając ją w dłoniach, wpatrzeni w jej światło, odchodzili z tego świata do wieczności. W wielu rodzinach zwyczaj ten podtrzymywany jest i dzisiaj.
Módlmy się tego dnia słowami wiersza Zenona Zaremby, zamieszczonego w dodatku do naszego tygodnika „Głos z Torunia” 1 lutego 2004 r.
Niebieska Matko Gromniczna
utrudzonym daj chwilę wytchnienia,
by spoczęli pod płaszczem bezpiecznym.
Chorym skracaj godziny cierpienia.
Niecierpliwym daj łaskę wytrwania.
Błądzących oświecaj płomieniem miłości.
Opuszczonym daj siłę czekania,
Obdarz światłem niebiańskiej radości.
Ogrzej serca sierotom bezdomnym.
Broń przed grozą, która nagle przychodzi.
Konającym daj ciszę spoczynku,
by z Twym światłem do Pana pójść mogli.