Święto Chrztu Pańskiego uobecnia wobec nas wydarzenie, które stanęło u progu nauczania i misji Chrystusa. Należy ono do młodych wspomnień liturgicznych, gdyż ustanowione zostało dopiero w roku 1955, a od 1969 r. jest obchodzone w niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego, która skupia się na ukazaniu Jezusowej uniwersalnej misji zbawczej. Ilustrują to przede wszystkim owi tajemniczy Trzej Magowie przybywający ze Wschodu, aby oddać cześć tajemniczemu Królowi, oznajmionemu przez równie tajemniczą gwiazdę. Chrzest Pański jest także objawieniem się Jezusa wobec zgromadzonej nad Jordanem rzeszy ludzi.
Dzisiejsza liturgia prowadzi do chrzcielnicy – miejsca naszego chrztu, który jest najważniejszym wydarzeniem w życiu chrześcijanina. W obecnych czasach nie jest to może tak widoczne jak w pierwszych wiekach Kościoła, kiedy przygotowanie do tego sakramentu mogło trwać nawet kilka lat. Osobista decyzja o przyjęciu chrztu była wtedy może bardziej dojrzała i uzasadniona. Dziś w imieniu dziecka przemawiają rodzice i chrzestni, prosząc o ten sakrament i wyrzekając się szatana oraz wyznając wiarę. Nie mogą to być tylko puste słowa, bo poprzedzone są odpowiednią katechezą uświadamiającą ich wagę, a także wypowiadane przed wspólnotą Kościoła.
Chrzest Jezusa pozwala również dojrzeć tajemnicę Trójcy Przenajświętszej – umiłowany Syn jest chrzczony, Duch Święty zstępuje na Niego i namaszcza Go, a Ojciec daje o Nim świadectwo wobec zgromadzonych ludzi. To samo objawienie się Trójjedynego Boga dokonuje się podczas naszego chrztu: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Zostajemy wtedy włączeni w wielką wspólnotę Kościoła i możemy – na mocy powszechnego kapłaństwa – uczestniczyć aktywnie w liturgii. Należy wspomnieć o ścisłym związku między trzema sakramentami wtajemniczenia chrześcijańskiego (czyli takimi, które doprowadzają wiernych do pełnej dojrzałości chrześcijańskiej): chrztem, bierzmowaniem i Eucharystią. Ludzie odrodzeni przez chrzest w sakramencie bierzmowania ubogacani są darami Ducha Świętego, a w Eucharystii składają samych siebie w ofierze i przyjmują Ciało Chrystusa.
Celebracja sakramentu chrztu jest ubogacona przez symbole. Woda, świeca i biała szata zawsze przywodzą na myśl tę wyjątkową chwilę. Kościół tak wielką wagę przywiązuje do tego sakramentu, bez którego wszystkie inne są nieważne, że nawet zachęca do świętowania jego rocznicy. Kto wówczas odnowi przyrzeczenia chrzcielne, według jakiejkolwiek zatwierdzonej formuły, może uzyskać odpust zupełny. Jedynym problemem może być brak znajomości daty chrztu – najważniejszego wydarzenia w naszym chrześcijańskim życiu. A wracając do decyzji naszych rodziców i chrzestnych – właśnie w dzisiejsze święto możemy ją ponowić, świadomi sakramentalnego daru.