Słońce sieje na ziemię promienie uśmiechu
wstającego letniego poranka
rozśpiewanego świergotem
ptaków radujących się życiem.
kwiaty zwracają głowę ku górze;
niech je wysuszy słońce
i wiatr lekki, jak pocałunek.
Tylko ludzie śpieszący jak zwykle
do swoich prac wzdychając wycierają czoła,
narzekają na upał i gorącą porę,
nie zauważają piękna letniego poranka.
można być mędrcem znającym tajemnice;
można mieć oko i słuch doskonały,
a przejść jak ślepiec wobec cudów lata,
nie słyszeć radości w śpiewie leśnych ptaków
i być nieszczęśliwym, narzekać i płakać.
Pomóż w rozwoju naszego portalu