10 grudnia 2000 r., krośnieńska dzielnica Turaszówka przeżywała swoją historyczną uroczystość. Metropolita Przemyski abp Józef Michalik, w asyście rzeszowskiego biskupa pomocniczego Edwarda Białogłowskiego ( przez pięć lat, jako wikariusz Krosna-Polanki katechizował młodzież szkół w Turaszówce), z licznie zebranymi kapłanami i wiernymi, konsekrował nową świątynię pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Istniejąca od osiemnastu lat parafia w Turaszówce, prowadzona od początku przez wicedziekana ks. Juliana Bielenia, posiadała skromny kościółek, wcześniej filię Krosna-Polanki. W ciągu kolejnych lat swego istnienia i rozwoju wspólnota parafialna w Turaszówce urządziła własny cmentarz, nabyła obszerną parcelę, wybudowała na niej wielofunkcyjny budynek plebanii, przeznaczając pozostałą część działki na planowany w przyszłości nowy kościół. Planowanie nowej świątyni musiało iść w parze z usilnymi przygotowaniami ze strony księdza proboszcza i parafian, bo kiedy zaczęto budowę w 1997 r., nikt pewnie nie przypuszczał w najśmielszych nawet marzeniach, że pod koniec 2000 Jubileuszowego Roku, kościół w Turaszówce, w takim właśnie stanie realizacji będzie gotowy nie tylko do poświęcenia, ale i do konsekracji.

Obejście nowej świątyni w uroczystym dniu sprawiało wrażenie imponujące. Całe bowiem wraz z przylegającym obszernym parkingiem, zostało wybrukowane kostka ceramiczna, z zachowaniem wszelkich reguł solidności i estetyki. Na zewnątrz bryła kościoła jest prosta, znaczona bogatszym frontonem i skromną wieżyczką. Wszystko jednak, od dachu po fundamenty - każdy szczegół w budowie i ozdobnictwie jest wręcz dopieszczony.

Obszerne wnętrze kościoła, o surowych jeszcze białych ścianach, posiada charakter halowy, ze skromnym zaznaczeniem asymetrycznych naw bocznych. Na dzień konsekracji kościół został wzbogacony przepiękną, kolorową posadzka ze szlifowanego granitu. Najpiękniejsza jej część obejmuje stosunkowo obszerne prezbiterium, ze stałym kamiennym ołtarzem, w którym podczas konsekracji zostały umieszczone relikwie bł. Angeli Truszkowskiej, założycielki Zgromadzenia Sióstr Felicjanek.

Na odpowiedniej części powierzchni kościoła zostały ustawione przepiękne, choć bardzo proste, dębowe ławy kościelne, wykonane w połączeniu drewna z metalem. Chór kościelny zdobią już nowiutkie 25-głosowe organy słynnej firmy Riegera, które poświęcone w czasie konsekracji, swoją potęgą i pięknem głosów, wyrażały chwałę Bogu i radość chwili. W dniu swojej konsekracji, nowy kościół w Turaszówce posiadał nowoczesne nagłośnienie, a także ogrzewanie.

Istota obrzędu konsekracji nowej świątyni polega na modlitewnym namaszczeniu olejem Krzyżma św. stałego ołtarza, którego funkcja zwykłego stołu nabiera waloru świętości ołtarzowej, a także na uświęceniu całej bryły kościelnej przez namaszczenie jej wewnętrznych ścian.

W Krośnie-Turaszówce, 10 grudnia 2000 r. obrzęd konsekracji rozciągał się na młode zręby żywego Kościoła, gdyż Msza św. konsekracyjna była równocześnie związana z bierzmowania miejscowej młodzieży. Sakrament udzielał abp Józef, wspomagany przez bp. Edwarda.

Wszyscy, którzy przemawiali w czasie tej uroczystości, wyrażali wielką radość, dziękowali Bogu i ludziom; Panu Bogu za opiekę i błogosławieństwo w realizowanym przedsięwzięciu; ludziom za modlitwę, podejmowane prace i ofiary materialne; niektóre bardzo wielkie. Ksiądz Arcybiskup przemawiając kilkakrotnie wyrażał uznanie parafii na czele z proboszczem ks. Julianem za wykonane dzieło ich religijnego życia, apelując przy tym o podejmowanie kolejnych wysiłków w budowaniu żywego Kościoła. Biskup Edward lapidarnie przedstawił duchową drogę wiodącą do konsekrowanej świątyni w kolejnych latach historii parafii; gratulując tego, co zostało dokonane. Dziekan ks. Tadeusz Buchowski z Krosna-Polanki, jako dawny proboszcz Turaszówki, przyłączał się do tych gratulacji, wyrażając wielką radość w imieniu macierzystej parafii z duchowych i materialnych osiągnięć jej "córki."

Uroczystość parafialna, w tym znamiennym grudniowym dniu, została niejako spięta poetycką broszą - poematem okolicznościowym, wygłoszonym przez poetkę Bronisławę Betlej z Jedlicza.

Koniec trzygodzinnej uroczystości konsekracyjnej w Krośnie-Turaszówce ogłosiły z mocą organowe fanfary na chwałę Najświętszego Serca Pana Jezusa i ku czci ludzkich serc.

Równinna stosunkowo Turaszówka ma swoje charakterystyczne, historyczne wzniesienie, zwane Malinową Górką. Poeta Wincenty Pol, przebywając gościnne we dworze w Polance, tak o niej napisał:

Jak uderza na lazurze chmurka,

Gdy sama jedna po niebiesiech płynie:

Tak wystrzeliła na wielkiej równinie

Ponad Wisłokiem: Malinowa Górka.

Miejscowa ludność wiązała z tym wzniesieniem przekaz legendarny, iż pod nim śpią rycerze, którzy mieliby się obudzić na wielką bitwę. Wspomniany poeta tak to ujmuje:

I tak te wróżą Malinowej Górze,

Że tutaj mnogie zetrą się proporce,

Że tutaj będzie sama bitwy matnia.

Krwawsza niż kiedy, lecz bitwa ostatnia.

Nawiązując do czasu i miejsca konsekracji nowego kościoła w Turaszówce, widzimy naprzeciw historycznej Malinowej Góry, Boże i ludzkie wzniesienie - wspólnotę parafialną i jej kościół. Spełnia się w części przekaz legendarny; tylko że rycerze Chrystusa nie spać tutaj mają, ale żyć w pełni, pracować, modlić się. Bezkrwawa ofiara Jezusa Chrystusa - naszego Zbawiciela ma tu być składana nieustannie, a "bitwa" aż po wieczne czasy ma trwać w Imię Boga i dla zbawienia ludzkich dusz.