Reklama

Niedziela w Warszawie

Niosą dzieciom Ewangelię radości

Ich misją i celem jest przyciągniecie najmłodszych do Jezusa. Robią to w duchu łagodności i miłości – przez zabawę, radość, śpiew i modlitwę, zawierzając się opiece Maryi na wzór św. Jana Bosko.

Niedziela warszawska 10/2022, str. V

[ TEMATY ]

dzieci

wspólnota

Łukasz Krzysztofka/Niedziela

Młodsze dzieci mają także czas na indywidualne zabawy

Młodsze dzieci mają także czas na indywidualne zabawy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wspólnota „Małe Pokrzepienie” działająca przy parafii św. Jana Kantego na Żoliborzu, nie tylko bawi, ale także wychowuje i wprowadza dzieci w fascynującą przygodę z Jezusem. Za przykładem św. ks. Bosko animatorki przybliżają najmłodszym Boga, stosując pedagogikę dobroci.

Zająć się dziećmi

„Małe Pokrzepienie” zyskało swoją nazwę wiosną ubiegłego roku. Jednak dziecięca wspólnota powstała już wcześniej – w czasie rekolekcji ewangelizacyjnych Odnowy w Duchu Świętym (REO) odbywających się w parafii jesienią 2018 r. Impulsem do zawiązania wspólnoty była pilna potrzeba zajęcia się dziećmi, których rodzice chcieli uczestniczyć w rekolekcjach, a nie mieli z kim zostawić swoich pociech. W czasie cotygodniowych spotkań rekolekcyjnych dziećmi w salce przy dolnym kościele zajmowały się opiekunki. Były zabawy z wykorzystaniem gier, zabawek i materiałów plastycznych. Zajęcia bardzo przypadły do gustu najmłodszym, dlatego zapadła decyzja, aby kontynuować spotkania także po zakończeniu rekolekcji. Inicjatywę w przygotowaniu i prowadzeniu spotkań przejęła grupa mam, które przyprowadzały na nie swoje pociechy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Program „Małego Pokrzepienia” jest oparty na systemie prewencyjnym św. Jana Bosko, który bazuje na kilku elementach: pedagogice, zabawie, radości, obecności wychowawcy, asystencji, atmosferze rodzinnej, rozumie, miłości i religii.

– Spotkania wiążemy tematycznie z kalendarzem liturgicznym, wydarzeniami ewangelicznymi i postaciami świętych. Nigdy się nie nudzimy. Wręcz przeciwnie, na ogół brakuje nam czasu, aby w pełni poznać nowy temat i wykonać wszystkie zadania – opowiada Emilia Kalina, jedna z inicjatorek „Małego Pokrzepienia”.

Dopracowany program

Animatorki przygotowują programy spotkań ze sporym wyprzedzeniem. W prace są także zaangażowane nowe osoby.

– Na każdym spotkaniu jest animator przewodni, który zna temat i wie, jak spotkania wyglądają. Zawsze jest także animator, który się przyucza i pełni rolę pomocnika. Często, zwłaszcza wśród młodszych dzieci, przychodzą takie, które nie potrafią pracować w grupie. Wtedy jeden z animatorów zajmuje się tym dzieckiem indywidualnie – mówi Emilia i dodaje, że niektóre z dzieci naprawdę potrzebują indywidualnej uwagi oraz opieki. – Uczymy się wszyscy – dzieci wzrastania w grupie, a my, animatorzy, prowadzenia takiej grupy – podkreśla.

Reklama

Na początku zajęcia „Małego Pokrzepienia” składały się ze stałych części: gawędy/bajki/teatrzyku, przekazujących temat przewodni katechezy; zabawy ruchowej lub warsztatów plastycznych oraz na zakończenie – poczęstunku z ciepłym kakao.

W październiku 2020 r. dopracowano kolejne szczegóły. Od tamtego czasu każde spotkanie rozpoczyna się modlitwą, ma wiodący temat, a kończy się podsumowaniem oraz przyznaniem odznak za udział i dobre zachowanie. Odznakami są wizerunki aniołków – Aniołów Stróżów, a za wykonanie dobrych uczynków w okresie między spotkaniami przyznawane są dodatkowe serduszka.

– Karteczki z propozycjami takich uczynków losujemy w kręgu na zakończenie zajęć. Krąg, w którym zasiadamy przy zapalonych świeczkach, jest również okazją do podsumowania spotkania, podzielenia się uwagami, dokonania samooceny i przyznania aniołków oraz serduszek – relacjonuje Natalia Nidza, współzałożycielka „Małego Pokrzepienia”.

Poznają Biblię

Stałym elementem każdego spotkania stała się, zapożyczona z metodyki zuchowej i entuzjastycznie przyjęta przez najmłodszych, „buława głosu”. Podają ją sobie kolejno osoby zabierające głos. Przyznane w kręgu aniołki i serduszka dzieci przyklejają do swoich indywidualnych chmurek, umieszczonych na ścianie w salce.

„Małe Pokrzepienie” ciągle chce się doskonalić i czerpać ze źródła duchowości św. Jana Bosko. Dlatego w ubiegłym roku ekipa prowadzących i zainteresowani rodzice uczestniczyli w spotkaniu na temat metody wychowawczej św. Jana Bosko w Oratorium u sióstr salezjanek na Bielanach.

Reklama

– Dało nam to spory materiał do przemyśleń. Mamy nadzieję na kolejne spotkanie z siostrami – podkreślają animatorki.

Spotkaniom towarzyszy zgłębianie konkretnego tematu związanego z religią i wiarą. W minionym roku dzieci poznawały Księgę Rodzaju i Księgę Wyjścia poprzez kilkunastominutowe filmy animowane, po których mogły utrwalić swoja wiedzę rozwiązując krótki quiz i wykonując zadania związane z filmowymi bohaterami. Odbyły się także warsztaty artystyczne, w czasie których dzieci mogły w niekonwencjonalny sposób połączyć temat spotkania z zadaniem warsztatowym – np. z kubeczków po jogurcie robiły wojowników walczących z Izraelitami.

– Dzieciom bardzo spodobała się także „próba odwagi” inspirowana historią Daniela. Z zamkniętymi oczami wchodziły do jaskini lwa. W tle emitowane były ryki króla zwierząt. Okazywało się, że strach ma wielkie oczy i w rzeczywistości próba nie jest straszna – ważne żeby się przełamać. Wszystkie dzieci wyszły z niej zwycięsko i były z siebie dumne – mówi Marzena Wójcik, trzecia z założycielskiego trio.

Pomocnicy św. Józefa

Z czasem uczestnicy „Małego Pokrzepienia” zostali podzieleni na młodszych i starszych, a program został dostosowany do obu grup. Starsi mogli spróbować swych sił, walcząc o tytuł „Pomocniczki/Pomocnika św. Józefa” – wzorem sprawności zuchowych. Musieli spełnić konkretne wymagania.

– Poznawaliśmy pracę cieśli i staraliśmy się wbić gwóźdź w deskę jak najmniejszą liczbą uderzeń. Składaliśmy z drewniany elementów figurki zwierząt. Modliliśmy się wspólnie przed figurą św. Józefa przy klasztorze sióstr zmartwychwstanek. A w parku na Sadach uczestniczyliśmy w grze związanej z ucieczką Świętej Rodziny do Egiptu. Nauczyliśmy się także piosenki o św. Jozefie – wylicza Natalia i dodaje, że najtrudniejszym wymaganiem okazało się spotkanie z żywym osiołkiem. Ci, którym nie udało się odwiedzić ośliczki Klary w Lasku Bielańskim, zobaczyli osiołki na filmie. Dzieciom, które zdobyły tytuł znaczki wręczył uroczyście ks. Krystian Strycharski, wikariusz parafii św. Jana Kantego i opiekun wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym „Pokrzepienie”.

Reklama

Z Duchem Świętym

Właśnie uczestnicy „dorosłego Pokrzepienia” wspierają i pomagają w prowadzeniu zajęć „Małego Pokrzepienia” – czy to poprzez grę na gitarze, obdarowywanie gadżetami o tematyce religijnej czy też dzieląc się radosnym entuzjazmem swojej relacji z Jezusem.

– W biegu, do jakiego zmusza nas codzienne życie staramy się co jakiś czas zatrzymać i rozeznać, czy zmierzamy w dobrą stronę. Prosimy Ducha Świętego o światło – zaznacza Emilia i dodaje, że wszyscy, którzy poczują, że zaangażowanie w „Małym Pokrzepieniu” może być ich drogą, choćby tylko przez jakiś czas, są zaproszeni do kościoła św. Jana Kantego w poniedziałkowe wieczory.

2022-03-01 13:06

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Domowy kościół

W nawiązaniu do hasła roku duszpasterskiego „Wierzę w Syna Bożego” proponujemy Czytelnikom cykl artykułów prezentujących wspólnoty działające w diecezji toruńskiej. Wspólnota bowiem jest płaszczyzną wzajemnego uczenia się pogłębiania wiary w Jezusa Chrystusa

Od 35 lat wraz z mężem jesteśmy nieprzerwanie we wspólnocie Domowego Kościoła. Ruch ten uświadomił nam, jak powinna wyglądać wspólna droga do Boga małżonków, którzy pragną w pełni korzystać z łaski sakramentu udzielonego im w dniu ślubu. Zrozumieliśmy wartość wspólnej modlitwy, odczuliśmy radość bycia we wspólnocie Kościoła. Ruch stanowił pomoc w trudnościach i wychowaniu w wierze naszych dzieci. Nabraliśmy odwagi do świadczenia o Bogu w trudnych czasach.
Dzisiaj także małżeństwa doświadczają, jak trudno żyć po chrześcijańsku w świecie coraz bardziej wrogim zasadom wiary katolickiej i Kościołowi oraz pokonywać własne słabości i kryzysy. Domowy Kościół jest ruchem świeckich w Kościele, w którym małżeństwa wzajemnie sobie pomagają. Jest gałęzią rodzinną Ruchu Światło-Życie, ruchu posoborowej odnowy Kościoła w Polsce i korzysta z metod pracy międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre Dame. Twórcą DK, który w tym roku obchodził 40-lecie istnienia, jest sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. Z ks. Blachnickim ściśle współpracowała niestrudzona organizatorka i opiekunka DK śp. s. Jadwiga Skudro RSCJ, która odpowiadała za jego rozwój i formację małżeństw. Duchową kolebką DK jest Krościenko nad Dunajcem.
Wspólnoty Domowego Kościoła realizują program formacyjno-modlitewny w kręgach liczących 4-7 małżeństw. Metodami pracy są tzw. zobowiązania, które, owocując w życiu, stają się darami. Należą do nich stopniowo wprowadzane: regularne czytanie i słuchanie Słowa Bożego, pogłębiona modlitwa osobista, modlitwa małżeńska i rodzinna, systematyczna praca nad doskonaleniem siebie poprzez tzw. regułę życia, dialog małżeński raz w miesiącu (spotkanie męża i żony w obecności Bożej w celu odczytania Bożego planu dla ich małżeństwa i rodziny) oraz udział w spotkaniu kręgu. Formacja DK dokonuje się na 15-dniowych i 4-dniowych oazach rekolekcyjnych oraz tematycznych, które odbywają się w różnych miejscach Polski. W kręgu rodzin może uczestniczyć każde sakramentalne małżeństwo, niezależnie od wieku i poziomu przygotowania religijnego. Praca podstawowa odbywa się w małżeństwie i rodzinie. Na oazy wyjeżdżają całe rodziny, a dzieci bardzo dobrze się na nich czują i mają także swoje zajęcia. Celem ruchu jest kształtowanie duchowości małżeńskiej opartej na łasce sakramentu, a dziecko najlepiej wzrasta w atmosferze wzajemnej miłości rodziców. Krąg rodzin spotyka się raz w miesiącu wraz z księdzem moderatorem w domu jednej z par. Spotkanie składa się z dzielenia się życiem podczas symbolicznego posiłku, modlitwy (dzielenie się Słowem Bożym, Różaniec), dzielenia się osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego oraz wprowadzenia nowego tematu.
Domowy Kościół w diecezji toruńskiej obchodził w tym roku 35-lecie, a jego początki sięgają czasów, gdy Toruń należał jeszcze do diecezji chełmińskiej. W 1978 r. 3 pary z Torunia wyjechały po raz pierwszy na oazę rodzin do Krościenka, zachęcone przez aktywnego uczestnika oaz młodzieżowych Ruchu Światło-Życie, obecnie kapłana ks. Wacława Dokurno. Trzeba dodać, że od początku utwierdzał nas w decyzji wyjazdu ks. Jan Chrapek CSMA, później biskup pomocniczy naszej diecezji, który był aktywnym współpracownikiem ks. Blachnickiego. Małżeństwa, które wróciły z oazy, założyły pierwszy krąg. Obecnie w diecezji toruńskiej jest ponad 50 kręgów (ok. 260 rodzin), które ożywiają życie parafii. Dekretem bp. Andrzeja Suskiego moderatorem diecezjalnym Domowego Kościoła jest ks. Andrzej Jakielski. Parą diecezjalną są Maria i Andrzej Kowalikowie. Posługę pary krajowej pełnią Beata i Tomasz Strużanowscy z Torunia, którzy są również odpowiedzialni za redakcję comiesięcznego wydawnictwa „Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych”. W diecezji toruńskiej ukazuje się także biuletyn DK pt. „Wypłyń na głębię”. Hasło roku formacyjnego 2013/2014 brzmi: „Narodzić się na nowo”.
Zachęcamy do skorzystania z tej wyjątkowej propozycji wzrastania w wierze, najpełniej uwzględniającej też konieczność wypełniania obowiązków stanu małżeńskiego.

CZYTAJ DALEJ

O Świętogórska Panno z Gostynia, módl się za nami...

2024-05-04 20:50

[ TEMATY ]

Rozważania majowe

Wołam Twoje Imię, Matko…

Karol Porwich/Niedziela

Piąty dzień naszego majowego pielgrzymowania pozwala nam stanąć na gościnnej ziemi Archidiecezji Poznańskiej. Wśród wielu świątyń, znajduje się Świętogórskie Sanktuarium, którego sercem i duszą jest umieszczony w głównym ołtarzu obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem i kwiatem róży w dłoni.

Rozważanie 5

CZYTAJ DALEJ

Prymas Polski: gdy czynisz znak krzyża, głosisz miłość Boga

2024-05-05 16:06

flickr.com/episkopatnews

Abp Wojciech Polak

Abp Wojciech Polak

„Gdy z wiarą patrzysz na krzyż, gdy czynisz znak krzyża na sobie, gdy znakiem krzyża błogosławisz drugich, głosisz miłość Boga potężniejszą niż grzech, potężniejszą niż śmierć. Miłość, która zwycięża obojętność i nienawiść, która niesie przebaczenie i pojednanie, która przygarnia i jednoczy” - mówił w niedzielę w Pakości Prymas Polski abp Wojciech Polak.

Metropolita gnieźnieński przewodniczył uroczystościom odpustowym na Kalwarii Pakoskiej, w Archidiecezjalnym Sanktuarium Męki Pańskiej, z okazji święta znalezienia Krzyża świętego. W homilii przypomniał, że właśnie na Krzyżu, w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, najpełniej objawiła się miłość Boga. „To miłość, która rodzi życie” - podkreślił, przypominając, że znakiem tej miłości każdy chrześcijanin został naznaczony w dniu swojego chrztu świętego. „I choć znaku tego nie widać na naszych czołach, to powinien być w naszym sercu”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję