W toruńskim kościele św. Jakuba Apostoła znajduje się sporo pamiątek pochodzących z wyposażenia innej, nieistniejącej już świątyni Torunia - gotyckiego kościoła klasztornego Ojców Dominikanów pw. św.
Mikołaja, zniszczonego w I połowie XIX w. Jedną z owych pamiątek, niezwykle fascynującą, jest gotycki obraz pasyjny zawieszony obecnie w prezbiterium na ścianie północnej, przeniesiony w latach 30. XX
w. z zachodniej ściany południowej nawy kościoła.
Obraz stanowiący cenny zabytek malarstwa tablicowego, o wymiarach 274 x 221 cm, jest wykonany w technice temperowej i oprawiony w gładką, czerwoną ramę. Malowidło ma charakter symultaniczny (ukazuje
w jednym przedstawieniu wiele scen rozgrywających się w różnym czasie). Na tle rozległego pagórkowatego krajobrazu i schematycznie zaznaczonej architektury Jerozolimy ukazano 22 sceny z Pasji Chrystusa.
Kompozycja jest dość skomplikowana; poszczególne sceny rozmieszczono na płaszczyźnie obrazu w dziwnym porządku, wzdłuż linii łamanej, tworzącej pętle po lewej i prawej stronie obrazu. Motywy ikonograficzne
nie układają się w sceny według kolejności zdarzeń, lecz jedna nad drugą w kilku kondygnacjach. Cykl przedstawień rozpoczyna Wjazd Jezusa do Jerozolimy, następnie rozpoznajemy Ostatnią Wieczerzę, Modlitwę
w Ogrójcu, Pojmanie, Chrystusa przed Annaszem, Chrystusa przed Kajfaszem,Chrystusa przed Herodem, Biczowanie, Samobójstwo Judasza, Piłata umywającego ręce, Cierniem Koronowanie, Niesienie Krzyża, Grę
w kości o szatę Chrystusa, Ukrzyżowanie, Złożenie do Grobu, Zstąpienie do Otchłani, Zmartwychwstanie, Noli me tangere (w dosłownym tłumaczeniu: "Nie dotykaj mnie", czyli scenę, w której Chrystus ukazuje
się Marii Magdalenie), Wędrówkę do Emaus, Zwątpienie św. Tomasza, Rozesłanie Apostołów i na końcu Wniebowstąpienie. Ostatnia scena - Wniebowstąpienie rozgrywa się pośrodku górnej części obrazu. Całe przedstawienie
zatem - to obszerny moralizatorski wykład ewangeliczny, typowy dla nauk głoszonych przez kaznodziejski zakon dominikanów. Musimy pamiętać, że w średniowieczu dostęp do wiedzy mieli nieliczni, nauka była
zajęciem elitarnym, tylko dla wąskiej grupy wybranych. Ówczesne społeczeństwo tworzyli w większości analfabeci, więc przybliżanie treści religijnych ludowi mogło odbywać się wyłącznie poprzez obraz lub
słowo głoszone. Nauczanie obrazowe określano mianem "Biblii pauperum" (Biblii ubogich).
Po bokach toruńskiej Pasji odnajdujemy nie związane z głównym tematem przedstawienia ciekawe scenki rodzajowe, ukazujące życie w śred-niowieczu. Widzimy m. in. pustelnika przed kaplicą, żebraka prowadzonego
przez psa, pasterzy pędzących owce, scenę polowania, kobietę uprawiającą ogród, postać płynącą łódką po jeziorze. Na samym dole obrazu, na tle muru, widzimy znacznie większą od pozostałych figur, domalowaną
najprawdopodobniej później, postać klęczącego fundatora - osoby duchownej (dominikanina?). Pojawiająca się kilkakrotnie w scenach postać Chrystusa Zmartwychwstałego odzianego w szkarłatny płaszcz zarzucony
na nagie ciało dzierży w dłoni nieodłączny atrybut - chorągiew z krzyżem.
Ze schematycznie potraktowanym krajobrazem kontrastuje architektura Jerozolimy, ukazanej jako miasto średniowieczne o gotyckiej zabudowie, jednak bardzo nieporadnie wyobrażonej pod względem perspektywicznym,
bez iluzji przestrzeni i głębi. Takie jakości miały pojawić się dopiero później, w sztuce renesansu. Toruńska Pasja została namalowana przypuszczalnie około 1480-90 r. i wykazuje wyraźne wpływy sztuki
niderlandzkiej, czytelna jest inspiracja malarstwem Hansa Memlinga (obraz pasyjny z Turynu z ok. 1480 r.). Malowidło o podobnej treści znajdowało się niegdyś w kaplicy św. Olafa w kościele Mariackim w
Gdańsku oraz w prezbiterium gdańskiego kościoła Dominikanów. Wykonawcą toruńskiego dzieła, namalowanego zapewne na konkretne zamówienie, był przypuszczalnie współpracownik mistrza przybyłego na Pomorze
z Westfalii, autora tzw. Małego Ołtarza Ferberów z kościoła Mariackiego w Gdańsku.
Obraz pasyjny z kościoła św. Jakuba nosi znamiona interesującej, indywidualnej, nasyconej dramatyzmem kreacji i obok znajdującego się w tymże kościele Ukrzyżowania na Drzewie Życia, rzeźby pochodzącej
także z dominikańskiej świątyni, należy do najwybitniejszych przykładów mistycyzmu w sztuce gotyckiej na terenie naszej diecezji.
Pomóż w rozwoju naszego portalu