Reklama

Niedziela Sandomierska

Żołnierzom Wyklętym chwała!

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych został ustanowiony decyzją Sejmu w 2011 r. 1 marca w całym kraju po raz kolejny obchodzony był on na różne sposoby. Msze św., ale również akademie i programy artystyczne poświęcone Żołnierzom Niezłomnym, modlitwy na cmentarzach oraz składanie wieńców i kwiatów przy pomnikach – w taki sposób chce się przypomnieć wymazywaną przez lata trudną historię polskich żołnierzy podziemia niepodległościowego. To właśnie oni bronili suwerenności Polski wobec przemocy Związku Sowieckiego, który narzucił nam wrogi, komunistyczny ustrój. W okresie PRL-u Żołnierze Wyklęci nazywani byli zdrajcami, bandytami, członkami reakcyjnego podziemia. Przez kilkadziesiąt lat historia o nich milczała. Dopiero dziś przywracane jest im dobre imię i należne miejsce pośród bohaterów.

Tropem Wilczym

W tym roku obchody wydarzenia rozpoczęły się już 25 i 26 lutego. Na początku świętowano na sportowo: były marsze pamięci i biegi. Ich nazwa „Tropem Wilczym. Bieg pamięci Żołnierzy Wyklętych” zainspirowana została wierszem Zbigniewa Herberta „Wilki”, poświęconym członkom powojennego podziemia antykomunistycznego. Nietypowy dystans, 1963 m, odnosi się do roku, w którym zabito ostatniego Wyklętego – Józefa Franczaka „Lalka”, który zginął 21 października 1963 r. w Majdanie Kozic Górnych w województwie lubelskim. Bieg Tropem Wilczym jest połączeniem kilku ważnych elementów: kształtowania postaw patriotycznych, hartowania ducha i ciała oraz przybliżania wydarzeń historycznych. Jego ogólnopolskim organizatorem była Fundacja Wolność i Demokracja, a ideą akcji oddanie hołdu żołnierzom polskiego podziemia antykomunistycznego i antysowieckiego działającego w latach 1944-63 w obrębie przedwojennych granic RP oraz popularyzacja wiedzy na ten temat.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

A jak było u nas? Przyjrzyjmy się uroczystościom w diecezji.

Stalowa Wola

Jedną z form uczczenia pamięci o Żołnierzach Wyklętych był bieg Tropem Wilczym po okolicznych lasach. Odbył się 26 lutego i podzielony został na dwa dystanse: 1963 m i 5000 m – do wyboru przez biegaczy. Każdy z ponad 300 uczestników otrzymał pakiet startowy zawierający koszulkę i medal. Dla jednych atutem, ale dla innych utrudnieniem była nocna pora marszu, natomiast lasy, które pokonywali uczestnicy, nawiązywały do akcji partyzanckich. Jak się okazało, na linii startu zjawili się nie tylko młodzi, ale i starsi, wśród nich byli nawet seniorzy. – Najmłodszy uczestnik stalowowolskiego biegu miał 4,5 roku, najstarszy – radny miejski Zbigniew Paszkiewicz liczący sobie 86 lat – informowali organizatorzy.

Reklama

Gorzyce

Po raz pierwszy na terenie gminy został zorganizowany bieg, który odbył się na dystansach: 1963 m i 4600 m. Ścigano się na trasach wiodących ulicami, przy których przed wojną mieszkali i wychowywali się żołnierze polskiego podziemia niepodległościowego – Franciszek Bajcer „Sanowski”, Mieczysław Świergul „Adamski”, Bronisław Główka „Buława”, Stanisław Styga „Wampir”, Czesław Gołębiowski „Góral” i Stanisław Dziubek „Vis”. Jak można się było dowiedzieć, najstarszy zawodnik Marek Dziorek miał 62 lata, a najmłodszy Aleksander Matyka liczył sobie ich 12. Na stracie stawiło się 87 osób, by na trasie krótszej zwyciężył Adrian Wojtanowski przed Jakubem Woźniakiem i Piotrem Grzywaczem. Wśród pań najszybsza była Aleksandra Dębska, która wyprzedziła Annę Sabat i Oliwię Iwaszko. Na dłuższym dystansie triumfował Paweł Krupa przed Tomaszem Korzeniowskim i Piotrem Wojtanowskim. Agnieszka Krzemionka pokonała tę trasę najszybciej wśród pań. Tuż za nią uplasowała się Anna Karbowniczek i Małgorzata Woytoń. Na mecie czekała gorąca herbata i posiłek przygotowany przez Koło Gospodyń Wiejskich w Gorzycach. Biegowi towarzyszyła wystawa historyczna.

Tarnobrzeg

Obchody Narodowego Dnia Żołnierzy Wyklętych rozpoczęły się Mszą św. sprawowaną w kaplicy Gimnazjum Katolickiego im. św. Jana Pawła II, podczas której modlono się w intencji członków powojennego podziemia antykomunistycznego. Tarnobrzeskiemu marszowi towarzyszyły wspomnienia poświęcone jego bohaterom: „Ince”, „Zaporze” i „Łupaszce”. W marszu uczestniczył m.in. Włodzimierz Papiernik, członek Szarych Szeregów, powstaniec warszawski, żołnierz Armii Krajowej i syberyjski zesłaniec oraz Grzegorz Biela z synem Michałem, występujący w przedwojennych mundurach 84. Pułku Strzelców Poleskich. Po Eucharystii spod szkolnego budynku uczestnicy przeszli ulicami miasta 1963 m, zatrzymując się w miejscach upamiętniających tarnobrzeskich bohaterów, m.in. przy popiersiu Hieronima Dekutowskiego „Zapory”, na placu Antoniego Surowieckiego i pomniku „Jędrusiów” na placu Tysiąclecia. Uczestnicy w trakcie marszu mogli wysłuchać rysu historycznego oraz programu artystycznego w wykonaniu uczniów Katolickiego Gimnazjum i Liceum. Złożono również kwiaty i zapalono znicze. Drugą edycję marszu zakończyło odczytanie Apelu Poległych.

Reklama

Sandomierz

Już w sobotę 25 lutego rozpoczęły się obchody tego wydarzenia. Podczas koncertu pieśni patriotycznych w Lapidarium pod ratuszem wystąpili uczniowie II Liceum Ogólnokształcącego oraz Bartas Szymoniak z przedpremierowym wykonaniem pieśni „Alarm”.

Niedziela miała bogaty program. Rozpoczęto od Mszy św. w kościele św. Józefa, której przewodniczył proboszcz ks. Jerzy Dąbek, wikariusz generalny. Modlono się w intencji Żołnierzy Niezłomnych i za poległych oraz zamordowanych żołnierzy Armii Krajowej, którzy podjęli walkę o wolną ojczyznę z powojennym terrorem komunistycznym. W liturgii uczestniczyli przedstawiciele parlamentarzystów, lokalnych władz samorządowych, dowództwo i żołnierze z Batalionu Radiotechnicznego w Sandomierzu, przedstawiciele grup i organizacji społecznych oraz dzieci i młodzież z sandomierskich szkół, a także mieszkańcy miasta. Zebrani przeszli na cmentarz do symbolicznej mogiły dowódcy 2. Pułku Piechoty Legionów AK ppłk. Antoniego Wiktorowskiego „Kruka”, zamordowanego 7 czerwca 1945 r. w mokotowskim więzieniu. Podczas przemarszu niesiono kilkumetrową biało-czerwoną flagę. Uroczystościom towarzyszyła kwesta na rzecz poszukiwania miejsc pochówku i ekshumacji Żołnierzy Niezłomnych.

Reklama

Kolejnym etapem niedzielnego świętowania był piąty już bieg Tropem Wilczym. Wśród uczestników były osoby w różnym wieku, ale przeważali ludzie młodzi. Najmłodszą była 4,5 miesięczna Zosia Grębowiec wieziona w wózku przez 9-letnią siostrę Zuzię i mamę Dominikę, zaś najstarszym biegaczem był pan Janusz Kozłowski, liczący sobie 70 lat. Na starcie pojawiło się blisko 200 osób, a wśród nich sportowcy z klubu Wisła Sandomierz. Nie brakowało także całych rodzin, żołnierzy i amatorów biegania. Jedni zawodnicy pokonali dystans 1963 m, inni – ci bardziej wytrwali – zmagali się z 5-ciokilometrową trasą wiodącą po sandomierskich wąwozach. Uczestnicy biegu mieli na sobie koszulki z nazwiskami i wizerunkami Żołnierzy Niezłomnych.

Dopełnieniem obchodów Dnia Żołnierzy Wyklętych w Sandomierzu było spotkanie 1 marca przy ich symbolicznej mogile na cmentarzu katedralnym oraz prelekcja Roberta Piwki pt. „Działalność organizacji Bronisława Sokołowskiego «Franta» oraz represje komunistyczne wobec jej członków” w Instytucie Teologicznym w Sandomierzu.

Sulisławice

Bieg Tropem Wilczym odbył się w miejscu spoczynku żołnierzy oddziału partyzanckiego „Jędrusie”. Miejscowość była mocno związana z ruchem partyzanckim. W imprezie sportowo-historycznej wzięły udział dzieci, młodzież oraz osoby dorosłe. Uczestnicy mieli do wyboru dwie długości trasy. Krótsza tradycyjnie liczyła 1963 m, a dłuższa – 4000 m. Świętować mogli nie tylko sportowcy: dla wszystkich bowiem został przygotowany przez uczniów okolicznościowy patriotyczny program artystyczny. Wydarzenie zorganizował Publiczny Zespół Szkół im. Oddziału Partyzanckiego „Jędrusie”.

Reklama

Nisko

Po raz pierwszy 26 lutego zorganizowano uroczystości upamiętniające Żołnierzy Niezłomnych także na terenie Jednostki Wojskowej w Nisku. Udział w nim wzięli zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Wszystkich łączył jeden cel – upamiętnić bohaterów, którzy walczyli w polskim podziemiu antykomunistycznym. Głównym organizatorem pierwszej edycji biegu był 16. Tczewski Batalion Saperów, który wchodzi w skład 21. Brygady Strzelców Podhalańskich. – Bieg organizujemy po raz pierwszy. Mamy nadzieję, że w przyszłości już na stałe zagości w naszym programie. Włożyliśmy w to duży wysiłek. Nasi przełożeni przekazali medale otrzymane z Ministerstwa Obrony Narodowej i koszulki, na których są wizerunki Żołnierzy Wyklętych, natomiast od siebie będziemy wręczać uczestnikom dyplomy – mówił ppor. Wiesław Kalinowski.

Jeżowe

Centralnym punktem uroczystości była Msza św., której przewodniczył rodak ks. ppłk Stanisław Błądek. Liturgię poprzedził przemarsz spod Gminnego Centrum Kultury do kościoła parafialnego w Jeżowem. Po Eucharystii w centrum kultury odbyła się akademia patriotyczna. W końcu przyszedł czas na bieg. W tym roku na 1963-metrowej trasie wystartowało 120 biegaczy, choć chętnych było więcej. Każdy zawodnik otrzymał pamiątkową koszulkę i medal, a zdobywcy czołowych miejsc w kategorii kobiet i mężczyzn oraz najmłodszy i najstarszy uczestnik biegu otrzymali pamiątkowe statuetki. – Wśród kobiet trasę najszybciej pokonała Klaudia Dąbek z Cholewianej Góry, drugie miejsce zajęła Małgorzata Siembida z Borków, trzecie – Weronika Ligas z Jaty. Wśród mężczyzn najszybszy okazał się Marcin Nowak ze Stalowej Woli, drugi dobiegł Piotr Stasiowski z Brzózy Królewskiej, trzeci był Tomasz Kopeć z Jeżowego. Najmłodsi uczestnicy biegu to Matylda Jagła z Podolszynki Plebańskiej oraz Marcin Tabaka z Sokołowa Małopolskiego, a najstarsi: Alina Kazio oraz Mieczysław Żurawski, oboje ze Stalowej Woli. O Żołnierzach Wyklętych pamiętano już kolejny raz – podają organizatorzy.

2017-03-08 12:55

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ku Waszej pamięci, Żołnierze Wyklęci!

Niedziela zamojsko-lubaczowska 9/2015, str. 1

[ TEMATY ]

żołnierze wyklęci

Archiwum autora

Pomnik pamięci Jana Leonowicza ps. Burta, Żołnierza Wyklętego, nad rzeką Tanwią w miejscowości Nowiny

Pomnik pamięci Jana Leonowicza ps. Burta, Żołnierza Wyklętego, nad rzeką Tanwią w miejscowości
Nowiny

Dnia 1 marca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Od 2011 r. jest to święto państwowe. Geneza tej daty sięga 1951 r., kiedy to właśnie na początku tego miesiąca został wykonany wyrok śmierci na kierownictwie IV Komendy Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Mianem „Żołnierzy Wyklętych” określamy formacje zbrojne, które po zakończeniu II wojny światowej podjęły walkę o wolną Polskę, niezależną od narzucanego nam komunistycznego dyktatu. Walka trwała długo, ostatni z walczących – Józef Franczak ps. Laluś zginął 21 października 1963 r., a więc 18 lat po zakończeniu wojny. Ogólnie rzecz biorąc, liczbę członków organizacji, grup konspiracyjnych, które po 1945 r. nie zaprzestały walki, możemy określić szacunkowo w granicach 120-180 tysięcy osób.

CZYTAJ DALEJ

Droga nawrócenia św. Augustyna

Benedykt XVI w jednym ze swoich rozważań przytoczył wiernym niezwykłą historię nawrócenia św. Augustyna, którego wspomnienie w Kościele obchodzimy 28 sierpnia.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje".

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję