Reklama

Niedziela Sosnowiecka

Wieści z Boliwii

Z Joanną Śliwińską, świecką misjonarką z naszej diecezji pracującą na misji w Boliwii, rozmawia Agnieszka Raczyńska-Lorek

Niedziela sosnowiecka 6/2015, str. 6-7

[ TEMATY ]

misje

Archiwum prywatne Joanny Śliwińskiej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Nazywam się Joanna Śliwińska, mam 26 lat. Od września 2014 r. mieszkam i pracuję jako świecka misjonarka w Concepcion w Boliwii. Moim głównym zajęciem tutaj jest praca z dziećmi i młodzieżą, a także pomoc w sprawach finansowych i projektowych tutejszego Kościoła.
W wolnych chwilach uwielbiam biegać i jeździć na rowerze, a poza tym zwiedzać nowe miejsca i poznawać nowych ludzi. Co do nowych znajomości i zwiedzania w Boliwii nie ma problemu, ale już z bieganiem nie jest tak łatwo... Nie wspominając o rowerze. Upały i nieustannie świecące słońce pozwala mi ćwiczyć tylko bardzo wcześnie rano. Ale czego się nie robi dla dobrego samopoczucia :)
Tak więc zapraszam na blog i do galerii, a w razie czego wiecie, gdzie mnie znaleźć...; jeśli macie pytania dotyczące mojego życia tutaj czy pracy piszcie śmiało.
Pomimo wiecznych problemów z przerwami w dostawie prądu staram się odpisywać na wszystkie maile...

(Fragment ze strony internetowej misjonarki Joanny Śliwińskiej: joannasliwinska.sosnowiec.pl)

AGNIESZKA RACZYŃSKA-LOREK: – W Polsce niedawno skończył się okres Bożego Narodzenia. A jak wygląda Wigilia i święta Bożego Narodzenia w Boliwii?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

JOANNA ŚLIWIŃSKA: – W Boliwii nie obchodzi się Wigilii w taki sposób, jak u nas. Wieczorem 24 grudnia Msza św. jest odprawiana ok. godz. 20-22. Następnie Boliwijczycy całymi rodzinami czekają na godz. 12 i fajerwerki, a po nich zasiadają do stołu, na którym nie może zabraknąć kurczaka czy prosiaka. Nie ma tu zwyczaju śpiewania kolęd. Obchodzi się tylko pierwszy dzień świąt. 26 grudnia to już normalny dzień pracy.

– Czym się tam zajmujesz?

– Pracuję przy projektach zewnętrznych, które prowadzi nasz Wikariat, także wspieram tutejszego biskupa w sprawach ekonomicznych. Współpracuję z s. Marią Selva przy grupie Infancia Misionera, gdzie wraz z dziećmi i młodzieżą spotykamy się 3-4 razy w tygodniu, a także organizujemy wyjazdy ewangelizacyjne do pobliskich wiosek.

– Twój bagaż zaginął w czasie podróży i znalazł się po kilku tygodniach…

– Mój bagaż zaginął jeszcze w Europie. Potem były problemy, żeby przylecieć do Boliwii, bo bez bagażu od razu jest się podejrzanym o przemyt narkotyków. Bagaż, prawie nietknięty, odnalazł się po trzech tygodniach. Udało się go dostarczyć do Santa Cruz, miasta oddalonego o 300 km od Concepcion, gdzie mieszkam.

– Czy przyzwyczaiłaś się już do tamtejszych warunków życia, klimatu?

– Do klimatu tak. Wciąż panują tu bardzo wysokie temperatury, ok. 35 st. Celsjusza, ale w związku z tym, że teraz jest tu pora deszczowa, zdarza się, że jest tylko 20 st. i cały dzień leje.

– A jak Cię traktują jako „białą”?

– Odczuwalne jest podejście do obcokrajowców – np. problemy z wizą czy sprawdzanie dokumentów przez policję. Ludzie są przyjaźnie nastawieni, mają do mnie masę pytań, nie tylko na temat mnie samej, ale Polski, Europy, naszych zwyczajów itp.

– Z kim pracujesz?

– W Concepcion pracuję głównie z Boliwijczykami. Wyjątkiem jest nasz biskup Antoni Reinmann, który jest Polakiem. Ale już jak wyjeżdżam do San Ramon (90 km dalej), czy do San Julian (120 km) to mam też do czynienia z innymi narodowościami, a także Polakami.

– Czego Ci najbardziej brakuje?

– Nie wiem, teraz trochę śniegu. Bo jak widzę zdjęcia znajomych na nartach czy w górach to trochę jest za tym tęsknoty. W święta Bożego Narodzenia brakowało mi naszych kolęd. A na co dzień – na pewno trochę rodziny, przyjaciół.

– Czym różni się styl życia tamtejszych mieszkańców od naszego? Co jest dla nich najważniejsze? Czego oczekują od misjonarzy?

– Dla Boliwijczyków mieszkających w wioskach np. nie istnieje pojęcie czasu – to, że się umówią na godzinę dziesiątą wcale nie przeszkodzi im przyjść na jedenastą. Ja się śmieję, że muszę wyrzucić zegarek, żeby się nie denerwować. W mieście dużo ludzi pracuje w biurach, urzędach i tam obowiązuje punktualność. Bardzo ważna jest dla nich rodzina. Mają niesamowity szacunek do osób starszych. W wielu domach żyje się tak, jak kiedyś u nas, czyli trzy pokolenia pod jednym dachem. Bardzo doceniają naszą pracę. Wiedzą, że jest to jakieś poświęcenie skoro my rezygnujemy z życia w swoim kraju i przyjeżdżamy do nich. Oczekują otwartości i po prostu obecności.

– W jakim języku porozumiewasz się z nimi?

– Rozmawiam z nimi po hiszpańsku, ale w regionie gdzie jestem występują także dwa języki lokalne: Chiquitano i Guarayo, ich nazwy pochodzą od nazw ludów, które zamieszkują region Nuflo de Chavez.

– Czy to prawda, że ich tubylcza mentalność zakłada, że jeśli jest okazja do świętowania, to trzeba świętować, a nie pracować?

Reklama

– To zależy od regionu. Raczej u nas w fiestę się świętuje i ewentualnie następny dzień odpoczywa, ale to też nie wszyscy, nawet bym powiedziała, że niektórzy.

– Czy to piękny kraj (ponoć to raj dla geografów i geologów)?

– Mnie się bardzo podoba. Jak tylko mam okazję robię zdjęcia ciekawszych widoków, zwierząt i wrzucam na moją stronę internetową, by inni też mogli to zobaczyć. Poza tym jeszcze nie widziałam całego kraju, planuję dopiero wyjazd gdzieś w wyższe partie Boliwii, a tam jest zupełnie inny niż tu klimat, widoki i ludzie.

– Mówi się, że niezbyt bezpiecznie jest spacerować tam samemu nocą.

– Nie ma co demonizować Boliwii, wszystko zależy od miejsca.

– Słyszałam o niezwykłym czczeniu zmarłych.

– W małych pueblach indiańskich przed Mszą za zmarłych przygotowuje się potrawy, które oni najbardziej lubili jeść. Podczas Mszy stoją one przy ołtarzu, dusze karmią się nimi. Po Mszy wszyscy, którzy brali udział w modlitwie mają prawo te potrawy jeść, jako dziękczynienie (zmarli w ten sposób dziękują im za modlitwę). A orszak pogrzebowy jest ubrany na czarno, ale muzyka jest huczna i głośna. Boliwijczycy wierzą, że dusza do 12 w południe ma czas odejść ze świata. Do tej pory czuwają przy zmarłym. Przyznam się, że na pogrzebie jeszcze nie byłam, ale za to we Wszystkich Świętych tak było, że na grobach umieszczano ulubione potrawy zmarłych.

2015-02-05 10:54

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Akcja Letnia zakończona

Niedziela legnicka 37/2018, str. VII

[ TEMATY ]

misje

Archiwum TPD

S. Angelika Tabuła, misjonarka Świętej Rodziny SR, katechetka i nauczycielka w Zambii i o. Gift Chileshe, franciszkanin konwentualny z Zambii

S. Angelika Tabuła, misjonarka Świętej Rodziny SR, katechetka i nauczycielka w Zambii i o. Gift Chileshe, franciszkanin konwentualny z Zambii

Dobiega końca Akcja Letniego Wypoczynku 2018, zorganizowana przez Oddział Towarzystwa Przyjaciół Dzieci (TPD) w Legnicy. Łącznie zadbano o wypoczynek dla ponad 800 osób z subregionu legnickiego w najatrakcyjniejszych miejscach Polski: Międzyzdrojach, Kołobrzegu, Mrzeżynie, Sarbinowie, Kudowie-Zdroju, Karpaczu, Bukowcu i w Warszawie. W tym odbyły się 2 turnusy rehabilitacyjno-lecznicze dla 120 dzieci i młodzieży niepełnosprawnej wraz z rodzicami.

CZYTAJ DALEJ

Co z postem w Wielką Sobotę?

Niedziela łowicka 15/2004

[ TEMATY ]

post

Wielka Sobota

monticellllo/pl.fotolia.com

Coraz częściej spotykam się z pytaniem, co z postem w Wielką Sobotę? Obowiązuje czy też nie? O poście znajdujemy liczne wypowiedzi na kartach Pisma Świętego. Chcąc zrozumieć jego znaczenie wypada powołać się na dwie, które padają z ust Pana Jezusa i przytoczone są w Ewangeliach.

Pierwszą przytacza św. Marek (Mk 9,14-29). Po cudownym przemienieniu na Górze Tabor, Jezus zstępuje z niej wraz z Piotrem, Jakubem i Janem, i spotyka pozostałych Apostołów oraz - pośród tłumów - ojca z synem opętanym przez szatana. Apostołowie są zmartwieni, bo chcieli uwolnić chłopca od szatana, ale ten ich nie usłuchał. Gdy już zostają sami, pytają Chrystusa, dlaczego nie mogli uwolnić chłopca od szatana? Usłyszeli wówczas znamienną odpowiedź: „Ten rodzaj zwycięża się tylko przez modlitwę i post”.
Drugi tekst zawarty jest w Ewangelii św. Łukasza (5,33-35). Opisuje rozmowę Pana Jezusa z faryzeuszami oraz z uczonymi w Piśmie na uczcie u Lewiego. Owi nauczyciele dziwią się, czemu uczniowie Jezusa nie poszczą. Odpowiada im wówczas Pan Jezus „Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, wtedy, w owe dni, będą pościć”

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję