Z udziałem krajowego duszpasterza leśników – bp. Edwarda Janiaka z Wrocławia, biskupa pomocniczego archidiecezji częstochowskiej Jana Wątroby, redaktora naczelnego Niedzieli ks. inf. Ireneusza Skubisia, przedstawicieli władz, pracowników, duchowieństwa i sympatyków Niedzieli – 8 maja 2006 r. dokonano uroczystego posadzenia na terenie naszej redakcji przy ul. 3 Maja papieskiego dębu. Jest to jedna z 500 sadzonek dębów wyhodowanych z żołędzi pobłogosławionych przez Ojca Świętego Jana Pawła II podczas prywatnej audiencji polskich leśników w 2004 r. Zasadzone drzewo, o symbolicznym imieniu Totus Tuus, oprócz symbolu życia, mocy i przetrwania polskiej przyrody stanowić będzie żywy pomnik Pontyfikatu największego z Polaków. Jednocześnie miejsce posadzenia dębu związane jest z 80. rocznicą powstania Tygodnika Katolickiego Niedziela i 25-leciem prowadzenia pisma, po jego reaktywowaniu w 1981 r., przez ks. inf. Ireneusza Skubisia.
Honorowymi gośćmi uroczystości byli: kapelan śląskich leśników ks. Mikołaj Skawiński, dyrektor RDLP w Katowicach dr inż. Kazimierz Szabla, wicewojewoda częstochowski Artur Warzocha, senator Czesław Ryszka, nadleśniczy z Kłobucka Jerzy Miłkowski. Oprawę artystyczną przygotował zespół sygnalistów myśliwskich „Leśny Róg” z Nadleśnictwa Prószków k. Opola pod kierunkiem nadleśniczego Lecha Olczyka.
Witając przybyłych, ks. inf. Skubiś zwrócił uwagę, że uroczystość ta przyczyni się do utrwalenia wartości, jakie prezentował swoim życiem i jakie głosił Ojciec Święty Jan Paweł II, a trwałość dębu będzie symbolizowała również to wszystko, czemu służy Niedziela. Przekazując certyfikat autentyczności sadzonki, dr inż. Kazimierz Szabla powiedział: «Dąb „Chrobry», z którego pochodziły pobłogosławione przez Jana Pawła II żołędzie, jest najstarszym drzewem tego gatunku w Polsce. Drzewo posadzone na redakcyjnym placu, w pobliżu Jasnej Góry, wejdzie do historii, tworząc pomnik trwalszy niż skała. Życzę, aby Tygodnik Niedziela przetrwał przynajmniej tyle lat, co rodzic tego dębu, przypominając wspaniałą polską przyrodę i niosąc chwałę wszystkim dziełom Stwórcy”. Obok posadzonego dębu, na redakcyjnym placu stanął pamiątkowy obelisk z okolicznościową tablicą, pod którym w specjalnym pojemniku złożono dokumentację zdarzenia i najnowszy numer tygodnika Niedziela. Uczestnicy uroczystości głęboko wierzą, że posadzone drzewo odziedziczy po „Chrobrym” długowieczność i dożyje IV tysiąclecia, niosąc pamięć o wielkim Papieżu Polaku i świadcząc, że troska Jana Pawła II o zachowanie dla przyszłych pokoleń naszej ojczystej przyrody nie pozostała bez odpowiedzi, a Niedziela jak dąb będzie na wieki symbolem trwałości oraz troski o wszystko, co Polskę stanowi.
Tę piękną uroczystość upamiętnił poeta Krzysztof Seweryn Wroński, nasz redakcyjny kolega:

Stanęliśmy przed tobą,
dwuletnim młodzianem,
zapisanym
w Księdze Rodzaju jako dąb, drzewo długowieczne,
my z szóstego dnia
stworzenia,
ludzie krótkochwilni
z widokiem na wieczność.
Na twoich młodych gałązkach, wyrosłych z owocu pobłogosławionego przez Ojca Świętego Jana Pawła II,
zawiesiliśmy nasze myśli
patrzące hen w przyszłość.
Rośnij, drzewo królewskie,
nieś pamięć o nas, współczesnych,
dla przyszłych pokoleń
i pamięć o Tym,
którego zawołanie dało ci nazwę
„Totus Tuus”.

Dąb „Chrobry”
Dąb szypułkowy – Quercus robur L.
Obwód: 992 cm
Wysokość: 29 m
Szacowany rok „narodzin”: ok. 1265
Nr w rejestrze drzew pomnikowych: 8/1966
Dąb „Chrobry” jest najstarszym dębem szypułkowym w Polsce, trzecim zaś pod względem wieku w Europie Środkowo-Wschodniej.
Lokalizacja: wieś Piotrowice – woj. lubuskie
Nadleśnictwo Szprotawa.
Nazwa. Zgodnie z miejscowymi przekazami, dąb ten nazywany był kiedyś:
* drzewem trębacza – w 1813 r. pod Szprotawą odbyła się bitwa pomiędzy wojskami napoleońskimi a armią rosyjską. Podobno bitwę tę przeżyli wszyscy żołnierze napoleońscy, którzy na sygnał trębacza przed bitwą stawili się pod dębem. Zdarzenie to uznano za cud
* drzewem kupców – rosnąc opodal traktu, użyczał on cienia strudzonym kupcom
* dębem zakochanych – wierzono, że para, która pod jego konarami przysięgnie sobie miłość, wytrwa w niej – jak i on – przez długie lata
Podobno obecną nazwę drzewu nadało na początku XX wieku dziecko, stwierdzając: Ten dąb jest tak potężny jak... jak Chrobry! Ten nasz król, którego nikt nie pokonał!