Historia kościoła i parafii

historia samej miejscowości sięga XVII w., jest ona wymieniona w Liber Beneficiorium abp. Jana Łaskiego. Wówczas należała do parafii w Rudzie. W wieku XIX znalazła się w granicach parafii Osjaków. W 1892 r. mieszkańcy Drobnic wybudowali murowaną kaplicę, poświęconą dopiero w 1908 r. Po zakończeniu II wojny światowej w każdą niedzielę była w niej sprawowana Msza św. Od 1975 r. istniała tu ekspozytura, a w dwa lata później powstała parafia. Pierwszy proboszcz ks. Leonard Zagórski wyremontował kaplicę i powiększył ją. Obecny kościół został wybudowany w latach 1986-1989 staraniem obecnego proboszcza ks. Edwarda Kosiora według projektu mgr. inż. arch. Zbigniewa Kuli. Jak podkreślił Ksiądz Proboszcz, parafianie sami wykonali ten kościół. Przez trzy lata 12 murarzy pod kierunkiem Józefa Ślusarka budowało swoją świątynię. Nieocenioną pomocą w budowie był, nieżyjący już, Igancy Czyż, który sam osobiście dobierał każde drzewo do budowy kościoła. Ks. Edward podkreślił także wielki wkład pierwszego proboszcza w budowaniu solidnych fundamentów duchowych parafii. Jak wspomniał ks. Leonard Zagórski, był zaskoczony wiarą parafian, którzy potrafili całe niedzielne dopołudnie spędzić w kaplicy śpiewając Godzinki, modląc się na Różańcu, odprawiając Drogę Krzyżową. Kiedyś zagadnął parafian, czy nie są zmęczeni? Usłyszał wówczas odpowiedź: "My w kościele odpoczywamy i nabieramy sił do pracy!". Obecny proboszcz, ks. Edward, zaczął zachęcać parafian do pogłębienia pobożności eucharystycznej. Od czterech lat liczba przyjętych Komunii św. waha się między 25 a 28 tys. w ciągu roku. Wcześniej wynosiła ona od 10 do 12 tys.

Wiara żywa

O wyjątkowości małej parafii, liczącej zaledwie 600 osób, mówili prawie wszyscy księża przybyli na konsekrację kościoła. Ksiądz Arcybiskup nie krył zadowolenia i był zdumiony obecnością wiernych na cmentarzu parafialnym w przeddzień konsekracji, gdzie modlili się za zmarłych drobniczan. "To pokazuje żywotność parafii" - podkreślił Ksiądz Arcybiskup. O. Jakub Kubica, który prowadził triduum przygotowujące wiernych do tej uroczystości, wspominał wypełniony kościół parafianami na każdej nauce oraz dwudniową spowiedź św. Abp Nowak podkreślił wielkie przywiązanie do Kościoła przodków dzisiejszych drobniczan. Podzielił także zdanie innych kapłanów, że Drobnice to wyjątkowa parafia. Przywiązanie do Kościoła i żywa wiara parafian są nawet znane w południowej Francji. Jeden z tamtejszych biskupów odwiedził kiedyś tę miejscowość To, co zapadło mu głęboko w pamięci, to właśnie wiara i postawa drobniczan. Często pyta naszego Metropolitę, jak dziś żyje ta parafia.

Bramy podnieście swe szczyty

Po przywitaniu abp. Stanisława Nowaka przez Proboszcza, Metropolitę częstochowskiego powitali chlebem i solą oraz wręczyli mu klucze do kościoła przedstawiciele dzieci, młodzieży i dorosłych. Jednocześnie prosili o oddanie ich świątyni na wyłączną własność Bogu i dla pożytku wiernych. Po uroczystym otwarciu drzwi świątyni, kiedy procesja weszła do kościoła, po krótkiej modlitwie i śpiewie abp Stanisław Nowak poświęcił ściany świątyni i licznie zgromadzonych wiernych. Następnie okadził kościół i zaintonował radosny śpiew Gloria. Ważnym momentem było ukazanie Księgi Pisma Świętego i zachęta to uważnego wsłuchiwania się w Słowo Boże.

Konsekracja

W homilii abp Stanisław Nowak zwracając się do wiernych, powiedział: "Konsekracja kościoła to rodzaj ślubu z Bogiem, to czas przysięgi wierności parafii składanej Bogu". Jak zauważył Ksiądz Arcybiskup, już samo otwarcie i wejście do świątyni było znakiem tej przysięgi, a jednocześnie zobowiązaniem. "Gdyby nie było drogi do kościoła, nie byłoby sensu naszej życiowej drogi, przede wszystkim drogi naszego cierpienia. W czasie Eucharystii nadajemy sens naszemu życiu. Nawet gdy nie możemy być w kościele fizycznie, to niech nasze serce kroczy do świątyni i składa ofiarę naszego życia" - mówił abp Nowak do wiernych. Przypomniał także gest wręczenia Biblii, modlitwę i głośne Amen. "Mówiąc je, przyjęliśmy postawę ucznia i potwierdziliśmy ją. Bo jesteśmy w szkole Jezusa. On jest naszym Nauczycielem i słuchamy Jego słów. Człowiek gubi się w życiu, gdy tylko słucha siebie, a przestaje słuchać Boga".
Po homilii nastąpiły bardzo wymowne znaki przewidziane w liturgii poświęcenia: modlitwa konsekracyjna, namaszczenie ołtarza i czterech krzyży apostolskich i iluminacja kościoła. Na koniec dane było wiernym przeżyć jeszcze jeden znak - zamieszkania Boga wśród ludzi. Ksiądz Arcybiskup przeniósł uroczyście z ołtarza do tabernakulum Najświętszy Sakrament - to rzeczywista obecność Chrystusa - oraz erygował drogę krzyżową i poświęcił kaplicę przedpogrzebową.